Doordat we slordig waren trok ik in het appartement waar we verbleven in Tunceli, Oost Turkije de deur achter me dicht met de sleutel aan de binnenkant. Goeps. Daardoor kwamen we bij een sleutelwinkel. We stonden tegen de eigenaar te vertellen dat we eten wilden kopen voor mensen die gebrek hebben. Als toeval bestaat stond toevallig Firat achter ons. Toen hij het verhaal hoorde vroeg hij om hulp en of we mee wilden gaan naar zijn huis om te kijken hoe hij woont. Dat lieten wij ons geen twee keer zeggen en namen hem mee in de auto naar zijn huisje. Nou ja, zoiets dan ...
Hij zorgt voor zijn zieke broer die hij steeds naar het ziekenhuis moet brengen voor de nierdialyse. Later hoorden wij van de gemeente dat hij echt heel arm is. Wij hebben hem en zijn twee broers, plus kind voorzien van een flinke voorraad eten en levensmiddelen. De foto's spreken voor zichzelf.
Reactie plaatsen
Reacties